Rośliny domowe zwisające cieniolubne

Rośliny doniczkowe są nie tylko pięknym elementem wystroju wnętrza, ale także mają znakomity wpływ na nasze samopoczucie, odpręża i zmniejsz uczucie zmęczenia. Bardzo często jednak nie decydujemy się na zakup roślin ze względu na to, że w naszym mieszkaniu nie będziemy mogli zapewnić im odpowiednich warunków oświetleniowych. Istnieje jednak grupa roślin, które znakomicie czują się właśnie w cieniu. Dlatego nie musimy rezygnować z roślin, jeżeli dysponujemy jedynie ocenionym pomieszczeniem.

Rośliny cieniolubne

To inaczej skiofity, rośliny, u których fotosynteza zachodzi najintensywniej w warunkach średniego lub niskiego oświetlenia. W warunkach naturalnych występują przeważnie w warstwie runa leśnego, gdzie korony drzew powodują duże zacienienie. Z reguły mają duże i cienkie liście, bez woskowego nalotu i włosków. Ze względu na dużą ilość chlorofilu, mają kolor ciemnozielony. Rośliny domowe zwisające cieniolubne, są popularne z tych względów, że są mało wymagające i ustawę w pielęgnacji.

Oto najbardziej popularne rośliny domowe zwisające cieniolubne

• bakopa – pochodzi ze strefy międzyzwrotnikowej wszystkich kontynentów. Obejmuje 60 gatunków. W uprawie domowej wytwarza cienkie, zwisające pędy dochodzące do 50 cm długości. Doskonale sprawdza się w miejscach ocienionych, choć słabiej kwitnie. Lubi przepuszczalne podłoże próchnicze. Nieznosi przesuszania.
• bluszczyk kurdybanek – rośnie w strefie umiarkowanej na wszystkich kontynentach. Najlepiej się czuje w miejscach ocienionych lub półcienistych. Lubi glebę luźną i piaszczystą. Im stanowisko jaśniejsze, tym więcej trzeba go nawadniać. Roślina o licznych właściwościach prozdrowotnych.
• cissus australijski – gatunek pochodzący z wilgotnych terenów wschodniej Australii. Wytwarza smukłe drewniejące łodygi. Sercowate liście dochodzą do 13 cm długości i 8,5 cm szerokości. Lubi miejsca z półcieniem o temperaturze od 15 do 24°C. Wymaga żyznego torfowego podłoża z warstwą drenażową na dnie doniczki. Jedna z mniej wymagających roślin doniczkowych.
• epipremnum – roślina wieloletnia o wiecznie zielonych pnączach, pochodząca z Wysp Towarzystwa. W środowisku naturalnym pędy dochodzą do 16 m. Jajowate liście z charakterystycznymi żółtymi lub jasnozielonymi plamami, są głównym walorem estetycznym tej rośliny. Potrzebuje żyznego, przepuszczalnego podłoża i wilgotnego powietrza.
• fatsjoblusz lizjański – roślina powstała w wyniku skrzyżowania krzewu fatsji i bluszczu. Podłoże powinno być lekko przepuszczalne z niewielką ilością odkwaszonego torfu. Optymalną temperaturą jest 18°C. Ziemia powinna być stale lekko wilgotna.
• filodendron – pnącypochodzi z Ameryki środkowej i południowej. Roślina mało wymagająca w uprawie. Najlepsza temperatura to od 18 do 24°C. Nie lubi przeciągów i przesuszenia podłoża.
• maranta – roślina wiecznie zielona, pochodząca z Ameryki południowej. Osiąga długość do 1,5 m. W uprawie ma duże wymagania dotyczące temperatury, 22-26°C w ciągu dnia i 18°C w nocy. Podlewać należy 2-3 razy w tygodniu miękką wodą.
• scindapsus – wieloletni, wiecznie zielony pnącz, pochodzący z Azji południowo-wschodniej. Roślina mało wymagająca, bardzo łatwa w uprawie. Nawożenia wymaga jedynie w lecie. Optymalna temperatura to do 26°C wl ecie i około 15°C zimą.